Rond een uur of zeven komen we aan op het busstation van Banos. De dag ervoor hebben we een directe bus geregeld richting Quito voor ons bezoek aan de hoofdstad van Ecuador en een bezoek aan de daar woonachtige Quirijn, een vriend van Menno, en Elizabeth. Bij aankomst blijkt echter dat onze directe bus niet meer rijdt en dat we de bus naar een nabijgelegen stad kunnen nemen waar we dan moeten overstappen op een andere bus... vol goede moed gaan we dus weer eens het onbekende tegemoet.Dat...

Stroop, dat is toch wel hetgene waar je aan moet denken wanneer je Bogota, hoofdstad van Colombia, binnenrijdt. Vanaf het moment dat we de stadsgrenzen passeren duurt het nog ongeveer twee uur voor onze bus de Noord-terminal bereikt. Het is ondertussen al een uurtje of tien en we moeten nog met een taxi richting ons hostel. Nadat we de tassen uit het bagageruim hebben gehaald blijkt dat er een rij door de gehele aankomsthal van de terminal te staan met mensen die wachten op een taxi. Wij...

Salento ligt in het hart van de koffieregio van Colombia, geen wonder dus dat wij hier wel naartoe moesten om daar zelf een kopje koffie te proeven. De regio is weer groen net als San Augustin alleen dan bezaait met verschillende akkerlanden met planten, waaronder de koffieplant. Na een hacienda te hebben uitgekozen om te overnachten (met prachtige uitzichten over de vallei) hebben we ons verdiept in de mogelijkheden een koffieboerderij te bezoeken.Een dag later gingen we naar zo'n boerderij,...

Soms heb je het idee dat je je geluk niet op kunt, bijvoorbeeld wanneer je tijdens het landen van je vliegtuig alleen maar zee vanuit het raampje ziet en pas op het allerlaatste moment, terwijl je zelf al het idee hebt dat het vliegtuig zo in zee stort, er grond en een landingsbaan onder het vliegtuig opduikt. Soms heb je het idee dat je niet meer pech kunt hebben, bijvoorbeeld wanneer je bij de bagageband van het vliegtuig staat en wanneer iedereen langzaam maar zeker een tas van de band af...

Logboek van een landrot, 30 december 2013. Vandaag zijn we na twee dagen van onzekerheid ingescheept op onze boot voor de komende week, de Luka, die ons vanuit de haven van Cartagena via de San Blas eilanden naar Panama gaat brengen. De sfeer aan boord is nog wat onwennig, vooral door geruchten dat de kapitein een dag later is gaan varen om een groter aantal passagiers aan boord van het schip te krijgen. Uiteindelijk zijn we met 11 passagiers, 3 bemanningsleden en een Jack Russel puppy en varen ...

Je hebt van die steden waarvan je echt denkt... wat gaan we daar nou weer doen. Panama-stad is zo'n plek. Uiteraard zijn wij naar het wereldberoemde kanaal geweest en we zijn hier wezen winkelen in echt een onwijs groot winkelcentrum... maar verder?.. Dat is ook de reden van ons snelle vertrek en daar laten we het voor vandaag dan ook maar verder bij.

De grensovergang tussen Costa Rica en Nicaragua is een stuk minder chaotisch dan die tussen Panama en Costa Rica en na een uurtje zoeken naar de juiste kantoortjes voor de benodigde stempels zitten we in de taxi die ons naar onze eerste verblijfplaats in Nicaragua brengt: San Juan Del Sur.San Juan Del Sur is een nogal toeristisch plaatsje. Dat was ons al verteld, maar toen wij er voor de eerste keer rondkeken bleek dat ook wel echt de waarheid. Het stikt er van de backpackers en van de...

Beeld je een groot zoetwatermeer in met behoorlijk hoge golven en daar middenin een eiland bestaande uit twee vulkanen en je hebt onze volgende bestemming in Nicaragua. Isla de Ometepe bestaat dus uit twee vulkanen waarvan de laatste uitbarsting die van de Concepcion is geweest, ongeveer 20 jaar geleden.Het eiland bereik je per ferry, en niet van het type dat we in Nederland hebben maar meer het type "we hebben nog wat hout liggen dus we timmeren er een verdieping bij bovenop"... Misschien is...

We zwemmen op achttien meter onder water. Iline probeert uit alle macht mijn aandacht te trekken, wat uiteindelijk ook lukt. Er zwemt een gespikkelde arendsrog langs terwijl ik net de andere kant op aan het kijken was. Snel zwem ik erachteraan, net als de anderen in onze groep, om het dier van wat dichterbij te kunnen zien terwijl het beest langzaam wegzwemt in het donkerblauw van de Caraibische zee.We zijn ongeveer een week eerder aangekomen in Honduras, door Columbus zo genoemd vanwege het...

Daags na onze duiktochten rond de wateren van Utila zitten we al vroeg op de boot voor de tocht terug naar het vaste land van de Amerika's. Vandaag staat er een lange tocht op het programma, van La Ceiba in het Noorden van Honduras naar Copan ruinas in het Westen van het land. De busrit kost ons de hele dag en rond het vallen van de avond komen we moe aan in ons hostel. We besluiten te gaan eten in het restaurant aan de overkant van de weg wat blijkt te worden beheerd door een stel Belgen....