We zwemmen op achttien meter onder water. Iline probeert uit alle macht mijn aandacht te trekken, wat uiteindelijk ook lukt. Er zwemt een gespikkelde arendsrog langs terwijl ik net de andere kant op aan het kijken was. Snel zwem ik erachteraan, net als de anderen in onze groep, om het dier van wat dichterbij te kunnen zien terwijl het beest langzaam wegzwemt in het donkerblauw van de Caraïbische zee.

We zijn ongeveer een week eerder aangekomen in Honduras, door Columbus zo genoemd vanwege het diepe water voor de kust van dit land. Al in Bolivia hebben we van andere backpackers gehoord dat je op een eiland voor de kust van Honduras, Utila, goed kunt duiken en tegen een zacht prijsje je open water certificatie kunt halen. Toen wij dus in het busje van Nicaragua naar Utila zaten hadden wij nog nooit gehoord van dit 'bijzondere' promotiefilmpje over Utila, hadden we dat wel geweten dan waren we uiteraard nooit naar dat verderfelijke oord gegaan...

Op de weg naar Utila stopte de chauffeur van ons busje bij een wegrestaurant en dierentuin. Na de lunch hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om een kijkje te nemen in dat dierenrijk maar veel van de kooitjes gaven een nogal trieste blik op het dierenleven; teveel dieren in kleine kooitjes. Men was wel bezig de boel wat te verbeteren getuige het eiland van de apen.

Na een nogal hobbelige overtocht met de ferry kwamen we aan op Utila en hebben we ons aangemeld bij de eerste de beste duikschool die we tegenkwamen. De man die ons hier rondleidde was nota bene een Nederlander die al een flink aantal jaar op Utila les geeft en in de Nederlandse zomers in Nederland en Europa verblijft. Onze lessen startten de volgende dag dus hadden we nog even de tijd het eiland te verkennen. Eigenlijk is het één straat met voornamelijk veel restaurants en barretjes. De voertaal op het eiland is Engels en je hebt echt het idee uit Latijns-Amerika weg te zijn. Ook zit er een bioscoopje op het eiland van een Amerikaan die het wel leuk vind de nieuwste films te vertonen. Zo kun je daar de nieuwste (van het internet geripte) films zien voor een prikkie, niet voorafgegaan door ellenlange reclameblokken maar door Bugs Bunny tekenfilms; erg vermakelijk!

Het duiken dan. Na een middag theorie lagen we op de tweede dag al in het water en gingen we oefeningen doen die horen bij de certificering. We werden met de boot weg gebracht naar de duiklocatie door Alton, eigenaar van de duikschool en burgemeester van het eiland. Het doen van bepaalde noodhandelingen onder water; zoals het afdoen en het opzetten van je duikmasker (wat de Nederlandse duikinstructeur in zijn 9000 duiken nog nooit was gebeurd) en het zonder lucht naar de oppervlakte komen, en het blijven drijven onder water of bijvoorbeeld navigeren op een kompas. Na vier duiken en een examen waren we een heuse certificering rijker en hadden we nog twee duiken te gaan waarbij we gewoon lekker konden duiken zonder rekening te moeten houden met allerlei oefeningen. 

De eerste duik bracht ons bij een prachtige wand onder water van ongeveer een meter of 100 hoog waarbij we ontzettend veel verschillende kleine vissen zagen. Na een boottocht richting de volgende duiklocatie waarbij we nog hebben geprobeerd te duiken met dolfijnen zijn we dus weer het water in gegaan en zwemmen nu achter de rog aan terwijl het dier eigenlijk al is verdwenen in het water. De duikinstructeur geeft aan dat we naar de oppervlakte gaan en daar aangekomen is iedereen ontzettend enthousiast over de rog. Iline kijkt nog een beetje beduusd, in al haar enthousiasme over de rog sloeg ze haar eigen masker van haar hoofd en moest dus op haar tweede duik al een noodprocedure uitvoeren. In haar eentje want iedereen was natuurlijk naar de rog aan het kijken; zij is dus zéker geslaagd.