In een onbewaakt ogenblik kan er zoveel gebeuren dat je er nog dagen druk mee bent.....

In zo'n onbewaakt ongeblik in de nachtbus van Sucre naar La Paz is Tom zijn rugzak gestolen, met daarin laptop, foto en videocamera en allerlei andere spulletjes. Gelukkig had ik de paspoorten, pinpassen en geld, die zijn een stuk lastiger te vervangen..
Bij aankomst in La Paz vroegen we een medewerker van de busterminal waar de politie te vinden was. 'Que pasa?' vroeg hij (Wat is er gebeurd)
Toen wij vertelden dat de tas gestolen was in de bus kwam hij direct in actie; via de portofoon riep hij de politie en iemand die Engels kon, die vroeg om welke bus het ging. De bus wilde net weer verder gaan rijden, maar werd met flink wat machtsvertoon tegen gehouden door de agenten en helemaal doorzocht. De tas was uiteraard niet meer in de bus, maar het was fijn dat de agenten zo hun best voor ons deden.
Daarna moesten we met de taxi naar het toeristen-politiebureau om officiele aangifte te doen. De agenten wilden ons ook daarmee helpen, dus zo liepen wij onder politie-escorte het busstation uit naar de taxistandplaats, waar de agenten een veilige taxi voor ons aanhielden.

Het was leuk om te zien hoe het eraan toe gaat op een politiebureau hier. Een agente heeft ruim een half uur druk zitten tikken om onze aangifte in orde te maken, terwijl twee andere kerels zaten te dutten achter hun bureau. Toen de hoofdagent binnen kwam sprongen ze op om hem strak in de houding te begroeten, om daarna weer verder te dutten (Het was 9 uur 's ochtends) De hoofdagent stond eerst een tijdje zijn haar goed te doen en maakte het zichzelf daarna gemakkelijk op de bank om ook een beetje te dutten.
Na de aangifte zijn we bij de Nederlandse Ambassade geweest, een verdieping in een kantorengebouw versierd met posters van tulpen, kaas en klompen en natuurlijk het statieportret van de koning en koningin. Daar kregen we een stempel op de aangifte waarmee we naar de Inspector de Immigracion konden, waar Tom een nieuw immigratiebriefje kreeg, want ook die zat in de tas. Door de verschillende plekken die we moesten bezoeken hebben we vanuit de taxi al een flinke stadstour gehad en veel moois tussen alle drukte gezien. 
La Paz is een indrukwekkende stad, het ligt op bijna 4 kilometer hoogte en is echt tegen de rotswanden opgebouwd, dit geeft bijzondere uitzichten, aan de ene kant op elkaar gestapelde huisjes, aan de andere kant indrukwekkende bergen en sneeuwtoppen.

De dagen na aankomst zijn we bezig geweest om alle spullen te vervangen. Gelukkig is La Paz een stad waar echt alles te koop is! Je moet even weten waar je moet zoeken tussen de duizenden kleine winkeltjes en kraampjes die deze stad rijk is, maar we hebben weer een laptop, videocamera, fototoestel en een goede rugzak voor Tom en het is zelfs gelukt om in het Spaans een bril met de goede sterkte te krijgen! Het geld voor deze spullen bij elkaar krijgen was nog het grootste probleem, alles wordt hier contact betaald en de pinautomaat geeft maar een beperkt bedrag per dag uit. Dus gingen wij naar de bank om een groter bedrag contant op te nemen, 8000 bolivianos, dat is ongeveer 800 euro. Het leek alsof we een miljoen kwamen opnemen, er werden kopietjes van het paspoort gemaakt, Tom heeft op vijf verschillende formulieren zijn handtekening moeten zetten, er werd gevraagd wat zijn beroep is, waar hij dit geld voor nodig had, vier bankmedewerkers hebben naar de formulieren gekeken, maar na een uur hadden wij dan toch genoeg contanten voor alle aankopen.

We hebben ons verblijf hier een dagje verlengd om ook nog even toeristisch te doen, langs wat pleinen en kerken en naar de beroemde Heksenmarkt, waar lama foetussen, opgezette baby lama's, allerlei talismannen en kruidenmengsels verkocht worden voor geluk, gezondheid, wijsheid of wat je ook maar wilt. Het waren andere dagen dan verwacht hier, maar toch hebben wij erg genoten van deze bijzondere stad en haar mensen!