Een volgende dag breekt aan en ons stalen ros staat klaar om ons verder het Wilde Westen van de Verenigde Staten in te voeren. Een bergweg brengt ons naar hoger gelegen terrein en terwijl we de Oostgrens van Zion achter ons laten zien we steeds meer wit tussen de bomen liggen, voor het eerst sinds de Andes rijden we weer tussen sneeuw! Na een rit van iets minder dan twee uur rijden we Bryce Canyon National Park binnen. De temperatuur is ondertussen dusdanig gedaald dat Tom zijn korte broek moet ...

De reis brengt ons verder de uitgestrektheid van de Verenigde Staten in. Nadat we Utah hebben verruilt voor Arizona en we bij de Denny's een lekkere brunch hebben genuttigd (voor de gemiddelde Amerikaan waarschijnlijk net vet genoeg om te gelden als mager ontbijt) komen we in de uitgestrekte woestenij die de Mid-West heet. Een paar uur van autorijden over lange rechte snelwegen brengt ons uiteindelijk bij een tafereel dat de meesten van jullie waarschijnlijk vooral kennen uit Western-films of...

Grand Canyon trekt vijf miljoen bezoekers per jaar en twee van die bezoekers dit jaar waren wij. Vanaf het eerste moment dat je in dit park staat heb je al het idee dat je een nummer bent, het loket bij de camping, de wachtrij in het bezoekerscentrum en de pendelbussen die door het hele park rijden, het contrast met andere parken kan niet groter. Na een welkomstfilm lopen we naar de rand van de canyon en krijgen we een eerste glimps van hetgeen deze canyon zo bekend is; een hele diepe kloof in...

Warm is het in Death Valley wel. Zelfs in de vroege lente zijn de temperaturen in de namiddag nog steeds boven de 30 graden celsius. Na een lange rit door Arizona, Nevada en Californie met een tussenstop bij de Hoover Dam staan we aan de rand van een klein zoutmeer. Het is er warm en ruim 80 meter onder zeeniveau, volgens de park informatie het laagste punt in Noord-Amerika, en het is er erg groot. Er is nauwelijks iets te voet te doen, niet dat je dat wilt met deze temperaturen. We rijden...

De grote bomen van Californie, daar willen we zeker nog wel naar toe voordat we vertrekken naar Azie. Die grote bomen, Sequoia's genoemd, zijn enorm en kunnen zo lang worden als een Boeing 747 maar hebben wortels die niet verder dan twee meter de grond in reiken. Nog niet zo lang geleden stierven de bomen uit, niet omdat de mens ze kapte of door vervuiling, maar omdat ze bosbranden doofden. De Sequoia heeft namelijk een bosbrand nodig zodat kleinere bomen opbranden en de Sequoia meer ruimte...

Het water zit nog in onze oren maar onze blik is alweer gericht op een nieuw land op onze reis; Laos. Land van een miljoen olifanten en de Mekong rivier die vanuit de Himalaya zich een weg baant door hoogvlaktes, heuvels en oerwoud op weg naar de Zuid-Chinese zee. Wij gaan op weg naar Luang Prabang, de oude hoofdstad van het eerste (quasi) Communistische land tijdens onze reis.Het eerste deel van de reis, dat door Thailand naar de grens met Laos, gaat per mini-busje. Het is voornamelijk een...

Na een reis van zo'n negen uur komen wij aan in het Noorden van Laos in het stadje Luang Namtha, nog geen 20 kilometer van de grens met China. Al in Luang Prabang zijn wij een Pools stel woonachtig in Australie tegengekomen die hier ook naartoe gingen om hetzelfde te doen als wij: een trekking door de bossen van dit deel van Laos. Op de dag van aankomst lopen wij met z'n vieren kantoortjes af om een goede trekking te kiezen en als alles rond negen uur sluit hebben wij een keuze gemaakt. We...

De reis naar Sa Pa is prachtig. Al vanaf het moment dat we in het mini-busje richting het bergdorp stappen zijn we omsloten door groene rijstvelden en flinke heuvels. De rit duurt een uur of acht en is geen moment saai. Wanneer we het enige grote stadje op onze weg aandoen, Lao Chau, zien we grote promenade's met grote rode baniers aan weerszijden van de lantarenpalen in de straat. Beide stroken van de baniers zijn rood, met aan de ene kant van de lantarenpaal een felgele hamer en sikkel en aan ...

Halong Bay is een bestemming die standaard op je lijstje zou moeten staan wanneer je je ook maar in een straal van 2000 kilometer van de baai bevindt. James Bond is er in 1997 geweest, voor de film Tomorrow Never Dies, en de aantrekkingskracht die de baai op mensen heeft is ook te zien in de manier waarop de kade's zijn vormgegeven. Hier is geen ruimte voor kleine houten steigers waar een sampan of een andere boot zou kunnen aanleggen, hier staan grote terminals om de toeristenstromen naar een...

In het Westen van Cambodja ligt Siem Reap, wat vertaald naar het Nederlands zoveel betekend als "nederlaag van Siam"... en Siam, dat is Thailand. Een eeuwenoud conflict is de oorsprong van deze naam want bij Siem Reap ligt een tempelcomplex dat door Cambodja en Thailand wordt begeerd: het gebied van Angkor Wat. Na een busrit van een uurtje of zeven kwamen we op een zondagmiddag aan in Siem Reap, klaar om een paar dagen lang het enorme (400 vierkante kilometer) gebied met onder andere de tempel...